Valencia

De afstand tussen Aranjuez en Valencia is circa 350 km en we doen daar vrijdag 17 juni zo’n vier uur over. Gedurende de rit wisselt het landschap, van droge dorre, onherbergzame gebieden tot prachtig gecultiveerde streken met wijngaarden, olijfbomen en graanvelden. De camping is gelegen aan het strand, op 6 km afstand van de stad. Dus pakken we de volgende dag de fiets om naar Valencia te fietsen. Eerst fietsen we zo’n 6 km langs het strand/kust en we rijden Valencia binnen in een soort industrie-/havengebied via enkele gemeen hoge bruggen, die je het zweet op je rug bezorgen. Maar dan komen we gelijk in de moderne wijk en we zijn alle vier bijzonder verrast over de prachtige staaltjes van architectuur, die we dan te zien krijgen. Geweldig, onze digitale camera’s maken de ene foto na de andere, omdat alles even oogstrelend is. Valencia is zeer gastvrij voor fietsers, dus we verlaten de moderne architectuur over prachtige fietspaden door de parken langs de rand van de historische stad en ook in het historisch centrum zijn mooie fietspaden aangelegd. Na terugkomst op de camping vinden we dat we wel een glaasje witte wijn (en voor Martin een biertje!) verdiend hebben en na een zelfgemaakte lunch houden we, zoals dat hoort, siësta, waarna we enigszins uitgerust nog een paar uurtjes naar het strand kunnen om een duik in de golven te nemen! Zondagochtend maken we een fietstocht in zuidelijke richting door de duinen en langs de kust om ’s middags toch ook weer op het strand te belanden. Maandag doen we boodschappen in een ‘hipermercado’ nadat we eerst Valencia hebben doorkruist op zoek naar de enige goede sigarenwinkel, die Martin was aanbevolen. Natuurlijk hebben we ‘m gevonden en behalve sigaren voor Martin kopen we luxe sigaren voor onze gastheer vanavond. We zijn namelijk uitgenodigd voor een etentje in één van de beste tapasbodega’s van Valencia. Eén van de leden van de uitgebreide familie Plomp heeft namelijk een bedrijf in Valencia en afgesproken is, dat zijn compagnon ons zal trakteren op een avond uit in Valencia. Klokslag zeven uur worden we afgehaald door de voor ons wildvreemde Enrico en zijn vrouw Marita. Eerlijk gezegd zien we er wel een beetje tegenop, want Enrico is Spanjaard en zijn vrouw een Duitse. Welke taal spreek je? Het ijs is echter gelijk gebroken als de zeer spontane Marita ons hartelijk omarmt en zoent en de taal is geen probleem meer: Duits, Nederlands, Engels, Frans en een paar woorden Spaans. We begrijpen elkaar. Na over de boulevard van Valencia geslenterd te hebben en de opbouw van de Formule 1 die aanstaand weekend hier gehouden wordt te hebben bekeken, gaan we naar een restaurant, dat we zelf nooit gevonden zouden hebben, maar wel één waar we steeds naar op zoek waren. We hebben een geweldige avond, die besloten wordt met een drankje op de boulevard en een bijna emotioneel afscheid. De dag erna vermaken we ons weer aan het strand met een fikse strandwandeling en gewoon lekker zonnen.