Aan de Dordogne

Dordogne
Maandag 31 mei is een reisdag. We hebben een reis af te leggen van ongeveer 350 km naar onze volgende bestemming: kastelencamping La Paille Basse bij Souillac. We rijden urenlang onder een zwaar wolkendek door met alleen maar regen, regen, regen…. De temperatuur blijft gedurende de hele rit schommelen tussen de 10 en 12 graden. Bij aankomst op de camping is het even droog en lijkt het wolkendek te breken. Het is net lang genoeg droog om onze voortent op te zetten en ons weer een beetje in te richten en dan regent het weer! De weersvoorspelling voor Nederland is goed voor de komende week, horen wij via de televisie!!!
Dinsdag 1 juni moeten we nodig onze voorraad weer eens aanvullen, dus ’s morgens rijden we eerst naar een supermarkt. Het geeft me altijd een tevreden gevoel als m’n koelkast weer vol is en ik nergens om verlegen behoef te zitten! ’s Middags gaan we naar Rocamadour, een bedevaartsoort op de route naar Santiago de Compostela. Het dorpje ’hangt’ in drie etages tegen de bergwand en het mooiste uitzicht erop heb je vanaf de overzijde van de kloof vanuit het dorpje l’Hospitalet. Dat doen we dus eerst en vervolgens beklimmen we de bedevaartstrap (héél veel treden!) naar het bovenop de rots gelegen kerkje. Maar gelukkig is het na zo’n inspanning altijd weer goed rusten op een terrasje of zoiets. Het bezoek aan Rocomadour herinnerde ons aan de tijd, dat we er met Gertjan en Michiel waren, inmiddels wel zo’n 30 jaar geleden. Toen bezochten we ook het vlakbij gelegen Forêt des Singes (een soort apenheul), maar dat hoeft voor ons nu niet meer!
Op woensdag zien we de zon weer eens. Er is een weersverbetering op komst. Een mooie dag om ’s middags naar Domme te gaan. Vanaf het terras van het hooggelegen dorpje heb je een prachtig uitzicht over de meanderende Dordogne en over de hele streek. Ook de beide nabijgelegen op een rots gelegen plaatsjes La Roque Gageac en Beynac vereren we met een bezoek en we beëindigen de dag in het stadje Sarlat la Canéda, dat een schitterend middeleeuws centrum heeft, een toeristische trekpleister met name door de vele winkeltjes met streekproducten (foie gras) en de geweldige hoeveelheid (eet)terrasjes. De foie gras wagen we ons maar niet aan (ik hoor Marianne Thieme in m’n oor fluisteren…..), maar een terrasje is aan ons altijd wel besteed.
De camping hier is ook best de moeite waard, prachtig gelegen bovenop de heuvels en in het bos. Donderdag en vrijdag blijven we ’s morgens dus lekker rustig op de camping en we liggen een uurtje in het zwembad en ‘smiddags maken we een uitstapje. Vrijdagmiddag bezoeken we de grotten van Lascaux II waar prehistorische schilderingen en reliëfs zijn te bewonderen. Het blijkt een bijzonder goede kopie te zijn van de oorspronkelijke grot (Lascaux I). In de ondergrondse ruimten zijn schilderingen van stieren, paarden en allerlei prehistorische beesten te zien en ook diverse symbolen en tekens sieren de wanden. Voor ons een bijzondere belevenis.
Het is, net als in Nederland overigens, inmiddels heel mooi weer geworden hier in de Périgord! Dat geeft ons het ultieme ‘Frankrijkgevoel’. We leven de hele dag buiten, bijna tot het naar bed gaan toe. Bijna….., want voor het slapen gaan moeten we toch via het journaal en diverse actualiteitenrubrieken bijgepraat worden over allerlei wereldnieuws en politieke ontwikkelingen.
Zaterdag 5 juni, de dag van mijn 62e verjaardag! Tijdens het ontbijt krijg ik twee telefonische ‘aubades’ van mijn kinderen en kleinkinderen. Dan begint voor mij de dag al goed! Verder meerdere telefoontjes en sms-jes met felicitaties. Ik voel me niet vergeten. We brengen de dag samen in gepaste vreugde door met uiteraard ’s avonds een ‘etentje’ in het best wel goed te noemen restaurant op onze kastelencamping!
Het blijkt niet altijd gemakkelijk te zijn om internetverbinding te hebben. We zoeken er de campings wel op uit, maar dan blijkt toch, dat de verbinding niet zo goed is, als men deed veronderstellen….. Het is iedere keer weer afwachten, dus een structurele informatievoorziening kunnen we niet garanderen.